LODOS

LODOS
Yokluğun mu acı verdi aşkın mı bilemedim
Gecelerin soğukluğumu güneşin sıcaklığımı
Düşman oldum lodasa
Sensizliğime aldırmayıp yine öle estiği için
Seninle titreyen ellerim bak hissizleşti
Dilim sevdiğini söylemeye
Yüreğim aşka tövbe etti
Yakamoz sensizliğime ağlarken
Yine lodos sensiz esiyor

Gözlerim kurudu
Kâğıdım bıktı kalemim tükendi
Seni yazmaktan
Kahredercesine kadere
Sana içtim bu gece
Of yine kahrolası lodos sensiz esiyor

Kurudu yüreğim
Sustu sazım demek ki böyleymiş yazım
Hediyen oldu bu yürek sızım
Yağmur başladı kokun sindi şehre
İşte lodos yine sensiz esiyor

Hani gecelerdi yerimiz
Hani yıldızlardı şahidimiz
Hani lodostu sesimiz
Hani benim tenimdi huzur
Hani gözlerimdi o en sevdiğin orman

Ellerim buz kesti sensizlikten
Dudaklarım çatladı
Tenim üşüdü yokluğundan
Yatağım soğudu

Ne ay inandı ne güneş aşkıma
Bir yakamoz anladı,yıldız ağladı
Yine lodos senı kıskandı

ÖzLeM